Nieuw schooljaar

Het nieuwe schooljaar is hier inmiddels begonnen.  Tja, wat zullen we daarvan zeggen. De eerste week is natuurlijk altijd een dingetje. Terug de ritmes in, alles weer goed laten lopen het blijft een sport.  Hoe goed ik ons gezin ook kan voorbereiden; er zijn altijd partijen die roet in het eten gooien.

Leerlingenvervoer

Zoals jullie misschien wel eens gelezen hebben gaat mijn dochter met het leerlingenvervoer naar school. Helaas moeten wij hier gebruik van maken, omdat we twee dochters hebben. De jongste zit op school in de buurt. We hebben erover gedacht haar ook op de school te zetten waar de oudste naartoe gaat. Daar is een reguliere school bij. Maar wij zien ook dat de oudste nooit “zomaar even” kan gaan spelen met kindjes uit haar klas. Afspreken is niet eventjes gedaan. We merken dat ze er ook veel moeite mee heeft.

Het lukt mij dus niet om twee kinderen op verschillende scholen te hebben op dezelfde tijd en zo ook het ophalen. Ik ben dankbaar dat het leerlingenvervoer er is hoor. Maar als ik zie hoeveel problemen het met zich mee brengt, had ik het liever niet gebruikt.

Nieuwe chauffeur

Normaal hoort aan het einde van de vakantie een vaste chauffeur zich voor te komen stellen. Helaas bleef dat bezoekje uit. Na een telefoontje te hebben gepleegd met de vervoerder bleek dat er geen vaste chauffeur is. Fijn natuurlijk als je dochter een angststoornis heeft en heel onzeker is. Ze konden me wel vertellen welke kinderen er in de bus zitten. Ik hoorde de namen en voelde me de moed in de schoenen zakken. Vorig jaar is er op het eind van het schooljaar veel gebeurd. Mijn dochter heeft de diagnose kindermigraine gekregen. Dit komt voor uit te veel prikkels en angsten. Ze is vaak misselijk in de bus en heeft hevige hoofdpijn. Ze mag gelukkig voorin zitten. Een andere moeder heeft mijn 7-jarige, kwetsbare meisje laten weten dat ze zich maar niet zo moest aanstellen.

Geloof me ik kookte van woede! Hoe dom ben je om een ander kind te vertellen hoe ze zich moet gedragen? Dat is mijn taak niet die van haar. Ze was zo intens verdrietig en boos de laatste weken. Blij dat het vakantie was.

Drukte

Door drukte hebben ze dus elke dag verschillende chauffeurs, echt elke dag twee verschillende. De ene komt veel te laat, de ander veel te vroeg.  Gelukkig staat goed geregistreerd dat ze een voorin indicatie heeft. Maar het niet weten wie haar komt halen thuis en op school laat zijn sporen na. Driftbuien, angsten en paniek zijn dagelijkse kost. Dinsdag kreeg ze haar oude chauffeur terug. Wat waren de kinderen blij. Helaas mag ze dit jaar de kinderen niet meer rijden. Maar het feit dat ze weten dat de vaste chauffeur weg is en er dan voor een keertje is, dat is voor de kinderen vreselijk. Ze weten niet waar ze aan toe zijn.

Ik begrijp dat het lastig is, maar mijn geduld wordt redelijk op de proef gesteld. Vooral omdat ik degene ben die deze week alle buien kan opvangen. Gelukkig kan ik af en toe van me afschrijven.

Hoe was jullie start van het nieuwe schooljaar?