De lach op jouw gezicht, ik zag hem, vanmiddag. Wat ben je prachtig als je lacht, mooi lief bijzonder meisje. Het gegiechel, ik hoor je lachen. Wat ben je vrolijk, dat is even geleden.

Kijken

Vandaag was het eindelijk zover, je mocht gaan kijken op je nieuwe school. En wat was je bang en zenuwachtig. Alles was nieuw, je wist waar het was maar toch is alles nieuw. Ik zie je trillen en tegen papa aankruipen. Ik vind het moeilijk en maak me zorgen. Maar ik weet ook diep van binnen dat dit goed komt.

We wachten tot iedereen er is en dan mag je naar je klas. We hebben geregeld dat er iemand extra mee is. Zo hoef je niet alleen de klas in als het spannend is. En ineens gaat het heel snel, ze staan op het punt om naar buiten te gaan. Ik voel je angst, zie je twijfel en ineens slaat het om. Ja! Naar buiten.

We vragen of je alleen wil gaan of dat er iemand met je mee moet. Nou als mama niet mee gaat dan maar niemand. Je bent heel stellig maar ik zie dat je het spannend vind. Ineens is er iemand die je overneemt van mij. Ze nemen je mee naar buiten en al snel volgen de andere kindjes. En dan ga je op in je nieuwe klas.

Intake

Wij gaan praten met een andere juffrouw die heel veel over je vraagt: wie je bent, hoe je doet, wat je leuk vindt. Het vertellen lukt wel. Meelezen en teruglezen vind ik heel confronterend. Het is nogal wat. Jij bent mijn bijzondere mooie meisje. Maar je brengt een hoop met je mee. Ik laat het weer even zakken, ik voelde me machteloos. Ik wil je zo graag helpen, maar je moet zelf groot worden. Je hand vasthouden tot je de mijne loslaat. Je ondersteunen en begeleiden waar ik kan en dat doe ik. Ik weet nu zeker dat dit het is, de goede keuze.

Na het gesprek zien we je terug. De juffrouw kwam namens jouw vragen hoe ver we waren. De manier van hun omgang met jou is prachtig. Je juffrouw is heel lief. We zijn klaar en gaan je halen, de andere kindjes zouden naar buiten gaan. Je wilt heel graag mee maar dat red je niet meer. Ik zie je gezichtje, teleurgesteld. Het doet me goed om te zien dat je plezier hebt. Plezier wat ik al lang niet meer gezien heb.

Afscheid

Je krijgt een schriftje mee, waarin we op en neer kunnen schrijven. De kindjes van je klas staan bij de deur en zijn enthousiast. Allemaal jongetjes, je bent het enige meisje, maar dat maakt je niet uit, je bent dol op jongens speelgoed en dol op voetballen. We gaan en een jongetje roept dolenthousiast tot maandag! Maar je komt vrijdag pas weer, dan mag je weer even gaan kijken en oefenen. Dit heb je nodig. We gaan terug naar de auto en ik zie je lach, ik voel je enthousiasme en zie je zelfverzekerdheid voor een klein stukje terugkomen. Ik kijk in de agenda op de dag van vandaag en zie een lief berichtje van je juf.

En nu, nu typ ik deze blog, met tranen in mijn ogen, want het maakt me blij, ik ben trots op jou, op onze keuze. Ik hoop dat we hiervan mogen en kunnen blijven genieten. Want dit is wat je verdient, mooi en lief bijzonder meisje.

Liefs Mama