Vandaag zat ik in de auto en hoorde het nieuwsbericht over leerlingen in het voortgezet speciaal onderwijs; meer dan een kwart van de leerlingen wordt gedwongen tot seks. Ik luister het bericht en walg hiervan. Het zijn zulke kwetsbare kinderen. In wat voor maatschappij leven we eigenlijk?

Veilig voelen

Ik waan me veilig met mijn dochter. Ze zit nog in het basisonderwijs en heeft onwijs lieve leerkrachten. En ik hoef nog niet te denken aan het voortgezet onderwijs. Na het horen van dit bericht wil ik er ook absoluut nog niet over nadenken.

Lieve mama’s en papa’s met de kinderen in het speciaal onderwijs: Ik hoop met heel mijn hart dat jullie je veilig kunnen voelen. Dat er leerkrachten en medewerkers zijn die je kind goed in de gaten houden. Dat je kind nooit gedwongen seks mee hoeft te maken. Ik hoop met heel mijn hart dat de kinderen uit de klas van je kind beter weten.

Kwetsbare kinderen

Waarom wordt er toch zo makkelijk gedacht over kwetsbare kinderen? Dat doen ze wel. Ja, ze doen het ook waarschijnlijk uit onwetendheid en onmacht. Of ze willen erbij horen, want het is cool. Het maakt me verdrietig en boos. Juist deze kwetsbare en pure kinderen worden hieraan blootgesteld.

Ik weet dat onze dochter straks mee krijgt, dat ze niets moet doen wat ze niet wil. Dat leren wij haar nu al. Dat ze “Stop, hou op” mag zeggen als ze iets niet wil. Maar hoe dat gaat als ze ouder is, ik weet het niet. Ik kan het haar meegeven, en we kunnen haar dit leren. Maar ze moet het zelf doen. Hoe jong ze ook is, we hebben tijdens een gesprek al te horen gekregen dat ze verwachten dat ze zich heel erg laat beïnvloeden als ze groter wordt.

Ga je dit voor zijn? Hoe ga je dit tegenhouden? Ik laat het voor nu los en blijf haar steunen en begeleiden. Haar leren voor zichzelf op te komen. En te vertellen wat ze niet wil. In de hoop dat dit genoeg is en ze dit nooit mee hoeft te maken.