En dan zit je thuis, ik ben wel eens vaker boos geweest, de gevechten rondom Autisme zijn niet gemakkelijk. Maar nu ben ik om te ploffen. Nog nooit liep ik weg in een gesprek. Ik, degene die alle begrip heeft en echt een megagrote portie geduld, liep boos weg in een gesprek.
Fluitketel
Ik denk dat het beeld van een fluitketel waar de stoom aan alle kanten eruit kwam wel een beeld is wat kan kloppen. In juni hebben ze onze beide dochters geopereerd, en voor de jongste ging dat niet zoals gepland. Daarvoor klopten wij begin dit jaar aan bij de gemeente. We wilde gaan kijken of EMDR haar zou kunnen helpen om een traumatische ervaring te verwerken.
Behandeling
We deden de aanvraag voor de instantie waar we met onze oudste ook een jaar onder behandeling waren. Ze kreeg hier speltherapie en had er redelijk goed baat bij voor dat moment. We waren tevreden en ondanks dat onze hulpverlener zichzelf graag hoorde praten hielpen ze ons op weg. Helaas konden we er niet blijven toen bleek dat de oudste langdurig begeleiding nodig zou hebben. Daarop werden we doorverwezen.
Ziekenhuis
Dat voorafgaand als je niet alle blogs gelezen hebt. Een tijdje terug trokken wij dus aan de bel bij de gemeente om de jongste te gaan helpen met de angst voor het ziekenhuis. En vandaag hadden we een gesprek. Helaas was al heel snel duidelijk dat ze haar niet wilde helpen. Omdat ze een zusje heeft met gedragsproblematiek. We moeten met haar naar de tweede-lijn, terwijl het probleem met een aantal keren EMDR waarschijnlijk al heel ver opgelost is. Wellicht zou een cursus haar helpen om wat meer zelfvertrouwen te krijgen. Niets waarvoor ze naar de tweede-lijn zou moeten.
Bezuinigingen
Overal wordt geklaagd over bezuinigingen en wat moeten wij met een kindje waar eigenlijk een korte behandeling nodig is naar de tweede-lijn. Een kindje wat goed functioneert op school, een kindje wat vriendinnetjes heeft, daarmee mogen we niet naar de eerste-lijn. Belachelijk, ik vind het zelfs erg dat ze de zorg in dit geval mogen weigeren.
Boos
Inmiddels zakt alles een beetje, maar ik ben echt nog nooit zo boos geweest, ik kon niet eens meer daar blijven. Het zal niet positief genoemd worden dat ik weggelopen ben. Maar ik kon het gewoon niet aanhoren dat je kind niet de gevraagde hulp kan krijgen. En dat terwijl ze alle expertise in huis hebben en kinderen met vele heftigere problematiek behandelen. Ze hebben haar niet eens gezien! Geen info op school gevraagd, helemaal niets, en dat noemt zich dan deskundig….
Moet ze dan echt de dupe worden van het feit dat haar zusje autisme heeft? Terwijl wij dat met elke vezel in ons lijf proberen te voorkomen? Dat blijkt.
Geef een reactie