Vaak werd mijn dochter schreeuwend wakker in de nacht. Nachtangsten noemen ze dit. Heb je daar wel eens van gehoord? Ik niet tot voor een half jaar geleden. Het lijkt ook nog niet zo heel bekend te zijn. Vele ouders weten niet wat er met hun kindje is. Ik vertel jullie graag hoe het bij ons gaat.
Nachtangsten: wat is het?
Nachtangsten zijn niet hetzelfde als nachtmerries. Ze worden ook wel Pavor Nocturnus genoemd. Nachtmerries ontstaan in de REM slaap, nachtangsten niet. Nachtangsten staan niet in verband met dromen. Het heeft te maken met de slaapfase. Gedurende de nacht maak je verschillende fases door. Bij nachtangsten ga je van een lichte naar een diepere slaap. Wanneer deze overgang niet soepel verloopt, ontstaan er nachtangsten. Nachtangsten komen het meeste voor 1 tot 3 uur na het slapen gaan. Nachtangsten komen het meeste voor tussen de achttien maanden en zes jaar.
Schreeuwend wakker
Het begon hier zo’n anderhalf jaar geleden. Onze oudste sliep gewoon in haar eigen bed zonder problemen. Plotseling werd ze nachten op rij schreeuwend, krijsend, huilend, gillend en helemaal over haar toeren wakker. Nou ja, wakker wil ik het niet noemen. Want ze heeft zelf namelijk geen flauw idee dat dit gebeurt. Ik kan ook helemaal niet tot haar doordringen. De eerste keren probeerde mijn partner ook te helpen. Op het moment dat ze hem hoorde werd het nog meer geschreeuw, soms leek het alsof er het ergste gebeurde hier in huis.
En zo was ons hele gezin wakker en ik heb het nooit durven vragen, maar ik gok dat de buren het ook wel hoorden. In het begin probeerden we vanalles: praten, water drinken, wakker maken, maar niets hielp.
Oplossing
En toen probeerden we om haar tijdens zo’n aanval bij mij in bed te leggen. Inmiddels slapen we ruim een jaar rustig door ’s nachts. Optimaal is de oplossing niet. Ik slaap al ruim een jaar met haar samen. Ik merk dat ze tussen 11.00 en 02.00 ergens de neiging krijgt om in een aanval te komen. Maar ik voel hoe ze dan op zoek gaat naar me, tegen me aan gaat liggen en rustig wordt.
Je legt haar toch niet bij jou in bed?
Een opmerking die ik vaak gehoord heb, ja dat doe ik dus wel! We proberen regelmatig om haar in haar eigen bed te leggen. Maar elke keer dat we dat doen, is ons hele gezin wakker midden in de nacht. We blijven proberen. Gaat het wel goed, dan leggen we haar de dag erna weer in haar eigen bed. Ze is inmiddels zes jaar en ik hoop dat de ervaringsdeskundigen gelijk hebben. Ik zou het ook gewoon fijner vinden om te slapen naast mijn partner, lekker rustig zonder die enorme woelmuis die me in de rug schopt en op mijn hoofd slaat midden in de nacht. Ik weet dat ze er niet onder lijdt. Maar zolang we doorslapen en kunnen functioneren, staan wij achter onze keuze.
Herken jij dit? Ik ben op zoek naar tips of adviezen of misschien zelfs behandelingen. Mocht je ze hebben laat het me zeker even weten!
Goedendag.
Onze dochter is 7 en een half en heeft ze helaas nog regelmatig meestal rond 22.00 en 23.00 uur.
Succes