We hebben al enige tijd ambulante begeleiding (hulp in huis) voor ons en onze dochters. Maar sinds kort gaat ze om de twee weken met onze autismespecialist op pad. En op dit moment is de inzet kennismaken met voeding. Ons bijzonder meisje heeft namelijk een eetstoornis, en dat is hier in huis nogal een dingetje.

Verandering

Het begon vlak na de geboorte van de jongste, inmiddels 4 jaar geleden. Waar ze alles at, werd het steeds minder. Uiteindelijk at ze nog maar heel weinig en was er geen variatie. Wat ze precies at? Kipnuggets en knäckebröd met kaas. En dan moet het ook nog nieuwe kaas zijn, want de kaas die al een aantal dagen lag of bijna op was gaat er niet in.

Frustratie

Na een traject doorlopen te hebben waardoor het voor ons alleen nog maar erger werd, zijn wij het los gaan laten. Ze wilde voor ons zoveel proberen, maar zodra ze een lepel pasta at begon ze te braken. Ik heb vaak genoeg kinderen gezien die het er om doen, die braken uit hun kleine teen halen. Maar dit was anders. De frustratie groeide en groeide. Ik voelde me zo moedeloos.

Diëtiste en logopediste

We kwamen bij een geweldige diëtiste en ze dacht met me mee, we probeerden dingen. Vervolgens kwamen we bij de logopediste. Dit liet ik haar zelf doorlopen. Ik bracht haar en luisterde mee. Maar ze moest zelf vertellen hoe iets gegaan was. Ik was thuis degene die doorzette. Maar het werd weer zo’n ding. Uitleg als ‘je moet zeker 5 keer iets proberen’, het gaat er gewoon niet in.

Overgewicht

Ze eet nu vaak een boterham, eerst een met hartig beleg en daarna eentje met pindakaas. Of ze eet een cracker met kaas. Ik heb het weer losgelaten, hoewel het wel steekt. Ik zie haar groeien, en niet alleen in de lengte. Ik herken veel van mezelf vroeger. Ik heb al overgewicht sinds ik jong ben, en ik heb de eeuwige strijd hiermee. Maar ik maak me zorgen over haar gezondheid.

Macaroni

Dus ik ben heel dankbaar dat onze autismespecialist nu met haar aan de slag gaat. Zo kwam ik thuis van het werk en ze vertelde me vol trots dat ze 5 macraronies, zoals ze het noemt gegeten had. Ze haalde zichzelf wel gelijk neer, want ze dacht dat wij haar een aansteller vinden op het gebied van eten. Maar ik zie ook wel dat ze het gewoon niet kan. En ze laat zien dat ze het wil proberen, voor ons. Ik ben dus enorm trots op haar! Inmiddels is het lijstje iets uitgebreid en gaan we stapje voor stapje verder.