Even wachten, even wachten nog

Even wachten, even wachten nog, nog even wachten en…. pizza! Ken je het nummer van Andre van Duin nog? Ik wel het komt steeds in me op als ik weer moet wachten. Want tja, dat doe je veel als je met de gemeente te maken krijgt.

Aanvraag kinderpsychiater

Wij vroegen in juni via de gemeente aan of we naar de kinderpsychiater mochten. Onze dochter was onder behandeling binnen de eerste lijn. Ze voelt zelf vaak veel druk en drukte in haar hoofdje. En dat wordt haar regelmatig te veel. Op die momenten vraagt ze vaak huilend en heel erg overprikkeld of ze iets kan krijgen om rust te krijgen.

Speltherapie

Wij probeerde speltherapie om te kijken of ze zo haar drukke buien wat meer in de hand kon houden. Het deed haar goed maar het drukke in haar hoofdje blijft. Op zich valt het mee als je haar ziet, het is vaak rondom de feestdagen dat ze veel met zichzelf in de knoop zit. Vanaf dat Sint-Maarten begint tot dat oud en nieuw achter de rug is. Ze leeft dan in haar eigen bubbel, hoort ons vaak niet en het is moeilijk om bij haar binnen te komen. Wat natuurlijk weer voor frustraties zorgt.

Wachten

Daarom hebben wij op haar verzoek de aanvraag bij de gemeente neergelegd voor de kinderpsychiater. Om met haar mee te kijken, misschien handvaten te geven of om toch te bekijken of medicatie nodig is. Maar dat duurde dus eventjes. En waarom? Geen idee. Gelukkig weten wij met haar om te gaan en doen we ons best om er het beste van te maken. Maar naar mijn mening als je in juni de aanvraag doet zou het toch geen 6 maanden hoeven duren? Inmiddels is de aanvraag goed gekeurd en de beschikking weg.

Maar je raadt het vast al, we mogen weer wachten. Dit keer op de kinderpsychiater. Er zou geen wachttijd zijn. Maar bij ons informatie rondje was er een wachttijd van ongeveer 4 maanden. Wij hopen dus dat het gaat lukken om voor november volgend jaar een stukje verder te zijn!

Rust

We houden het zo rustig mogelijk, zo min mogelijk onverwachte dingen en voorspellen wat we gaan doen. Maar gemakkelijk is anders. Vooral voor haar is het zo sneu. Ze raakt soms zo vol van alle prikkels wat haar helemaal in tranen brengt die niet zomaar over zijn.

Wij gaan dus weer verder met wachten. Gelukkig loopt de ambulante begeleiding waardoor dat ze wel wat hulp krijgt bij het verwerken van haar prikkels.