Een onverwachte operatie

Het begon met buikpijn en het eindigde in een onverwachte operatie. Een maandag die anders was dan andere. Ik kan je vast verklappen dat het nu weer beter gaat maar het was een week met heel veel prikkels en onverwachte dingen.

Buikpijn

Het begon zondagochtend met buikpijn. Ze dook in elkaar van de pijn, kon niet stil blijven zitten en voelde zich erg slecht. De huisarts op de huisartsenpost kon niets vinden. Dus weer naar huis en rustig met pijnstilling op de bank. De dag daarna zou ik naar het werk gaan en belde even met opa en oma om te vragen hoe het ging. Mijn moeder die normaal altijd heel voorzichtig is met de huisarts bellen vroeg me om te bellen en toch zo snel mogelijk te laten kijken naar de buik. De coassistent keek mee en vertrouwde het niet, de avond ervoor had ze koorts die inmiddels weer gezakt was. Maar de ontstekingswaarden waren verhoogd. Ze besloten om haar door te sturen naar de spoedeisende hulp.

Spoedeisende hulp

Om half 11 kwamen we binnen, en om 19.30 gingen we pas weg op de spoedeisende hulp. Ze werd goed nagekeken en onderzocht. Bloed liet zien dat de ontsteking aan het stijgen was. Het was druk, er waren veel corona patiënten, dus we werden in een andere kamer gezet. Waarop eerst een echo volgde. De echo was goed, maar de chirurg vertrouwde het niet. Er werd gedacht aan een blindedarmontsteking maar de klachten die ze liet zien waren niet heel typisch. Dus er werd geprobeerd een MRI-scan te maken. Nou dit was geen optie. Het lang stil liggen en de geluiden waren te veel. Helemaal hysterisch en overprikkeld gingen we terug naar de spoedeisende hulp. Helaas nog niet duidelijk wat er nu aan de hand is.

Een onverwachte operatie

Omdat de scan niet lukte en de echo niets liet zien werd ze toch ingepland voor een kijkoperatie. Als ze niets zouden vinden dan was het snel klaar, zou de blindedarm ontstoken zijn dan zou hij er gelijk uitgehaald worden. Wat is dat verdomd spannend, dat wachten. De keuze maken is bijna ondragelijk. Want je gaat je kind laten opereren, narcose, alle risico’s in je achterhoofd. Wat als het nou niks is? Dan traumatiseer ik haar misschien onnodig. Maar als het wel wat is en we laten niets doen, dan zijn de gevolgen ernstig.

Blindedarmontsteking

Wat was ik opgelucht toen de chirurg belde dat het inderdaad een blindedarmontsteking was. Geen extreme ontsteking maar genoeg voor hen om deze eruit te halen. En wat ben ik ze dankbaar dat deze eruit gehaald is. Dat deze artsen ook al kenden ze ons niet, ons verhaal wel kende. Wisten dat onze dochter autisme en ADHD heeft. Dat het een hel zou worden haar mogelijk later die week nog eens te moeten opereren. Hij bleek achteraf toch wel behoorlijk pusserig te zijn geweest, wat aan de buitenkant niet heel goed te zien was.

Trots

Wat ben ik ontzettend trots op onze grote meid. Ze heeft haar operatie en opname ontzettend goed gedaan. Uiteraard had ze een cadeautje verdiend, de pop it had ze al verdiend op de spoedeisende hulp na het bloedprikken en de vingerprikjes. Daarop volgde een nieuw spelletje voor de switch wat ze heerlijk speelt.