Een paar weken geleden, we zaten op de bank en ik kijk naar mijn dochter en denk bij mezelf wat staan die tandjes raar. Verder niet bij stil gestaan, een paar dagen daarna met tandjes poetsen stonden ze weer anders. Jeetje dat kan niet? Het lijkt wel alsof ze los zitten, maar dat kan toch niet?

Wiebeltand

Ze is net 4,5 jaar. “Lieverd, mag mama even naar je tandjes kijken?” Ik voel voorzichtig en ja hoor, d’r twee voortanden zitten los. “Mama wat is er?” vraagt ze. Ik leg haar uit dat haar tandjes los zitten en dat ze er binnenkort uitvallen. Ze kijkt me angstig aan en ik zie een paniekaanval aankomen. Tranen met tuiten, hysterisch huilen. “Mama dat kan toch niet? Mijn tandje mag er niet uit….”

En nu?

Tja, als mama bereid je jezelf natuurlijk wel voor op losse tandjes, maar niet als ze nog in groep 1 op de kleuterschool zit. Ik ging er een beetje vanuit dat ik nog wel een jaar of twee had voordat dit zou gebeuren. Natuurlijk begin je met uitleggen, maar als dat mapje in je hoofd nog niet bestaat en je totaal niet weet dat zoiets kan gebeuren, dan is dat enorm lastig. Grote nicht heeft laatst een tand laten trekken en mijn zusje werkt in de tandheelkunde. De hulptroepen werden ingeschakeld. Wellicht dat visualiseren of duidelijke uitleg van haar tante helpt. Gelukkig na 2 uur een onrustig en verdrietig meisje te hebben gehad, viel ze in slaap.

Tandenfee

De tijd daarop was erg spannend. “Mama, word ik een groot meisje als mijn tand eruit is?” “Ja lieverd dan ben je een heel groot meisje en de tandenfee komt langs.” “Wat brengt die dan?” “Een centje.” “Oooh mag ik dan Playmobil kopen?” Haha, zo ken ik je weer.

Tandje eruit

Tot het moment dat het tandje eruit valt. Ze zit in haar klas en ik zie de tand omgeklapt staan. “Lieverd, mag mama je tandje eruit halen? Anders slik je hem zo meteen door.” Een kindje naast haar vindt het maar wat spannend: “Mag ik ook kijken?” Hup de vinger in de mond. Ik zie aan je gezichtje dat je het allemaal niet zo leuk vindt. Een keer aan de tand komen en ik heb hem in mijn hand. Trotse mama omdat je het zo goed gedaan hebt, maar ook wel een beetje bezorgd. Krijg je nu een paniekbui in je klasje?

Bijzondere ervaring

De juffrouw krijgt van een kindje te horen dat je tandje eruit is, maar heeft het niet direct door. Ik vraag om een doekje en een bekertje water. En ineens staan er een heleboel kindjes om je heen. “Oh kijk wat stoer! Juffrouw, krijg ik dat ook?” Ik zie je voorzichtig lachen en merk dat je het wel leuk vindt om het te laten zien. Niet typisch voor een kindje met uitgestelde diagnose autisme. Maar ik ben blij dat het op school gebeurde en niet thuis. Nu is ze lekker afgeleid, en ik ben een trotse mama, die zich gaat voorbereiden op de tijd na school, want ik gok dat er dan een hoop spanning en een hoop prikkels mee komen.  Voor ons een hele bijzondere ervaring, die wiebeltand.

Dit is een oudere blog die ik eerder schreef voor een andere blog.