Bel je het ziekenhuis?

Nadat we thuis waren uit het ziekenhuis werd mijn dochter heerlijk vertroeteld, ze mocht naar opa en oma om uit te zieken. Ik was weer aan het werk. Oma is heel wat jaartjes verpleegkundige geweest dus die weet wel hoe het gaat. Maar dan krijg ik een appje, dit gaat niet helemaal goed hier. Bel je het ziekenhuis?

Bel je het ziekenhuis?

Ik was aan het werk, er was genoeg te doen, ik appte af en toe hoe het ging. En kreeg in de ochtend al een appje dat ze het eten niet binnen had gehouden. Een uurtje later volgde het berichtje dat het drinken ook niet lukte. Ze probeerde het nogmaals maar ook dit ging niet goed. Ze leek heel misselijk. Mijn moeder appte dat het misschien beter was om even te overleggen met het ziekenhuis. Om te kijken of ze iets kon krijgen voor de misselijkheid.

Spoedeisende hulp

Daarop kwam na twee keer overleg het antwoord dat we nu direct naar de spoedeisende hulp moesten komen. Daar zit je dan op je werk, in paniek en bang. Gelukkig reageerde ze heel begripvol en ik werd gelijk weggestuurd. Ik maakte snel wat dingen af en ging haar ophalen. Om paniek en angst bij haar te voorkomen belde ik vast om oma instructies te geven, schoenen aan en tas mee. Ik legde haar uit dat we terug moesten naar het ziekenhuis en daar was gelijk de paniek.

Bloedprikken en infuus

In het ziekenhuis aangekomen werd ze snel onderzocht en er werd bloed geprikt. Gelukkig hadden we twee dagen eerder de ervaring opgedaan dat het handiger is gelijk een infuusnaaldje te prikken, mocht er iets nodig zijn dan hoeft dat niet opnieuw. En zo werd er een infuusnaaldje geprikt. Wat deed onze kanjer dat geweldig. Ze gaf nauwelijks geluid. Ze maakte zich drukker om de pleister die er uiteindelijk af moest.

Opname

Het bloed was gelukkig goed maar ze zagen wel symptomen dat ze aan het uitdrogen was, daarop besloot de chirurg haar een nachtje op te nemen en haar te helpen met aansterken. Ze werd al snel opgehaald door de kinderafdeling en daar werd het infuus aangesloten en moesten we een nachtje blijven. Nadat we in het ziekenhuis aangekomen waren werd ze steeds suffer. Waar ze normaal 30 kanten op stuitert en Medikinet krijgt om rust te vinden, lag mijn meisje heel rustig en suf in haar bed. Ze was erg moe. Om 8 uur s ’avonds begon het vocht te werken. Het spelletje Skipbo werd aangevraagd en in de avond sliepen we samen in het ziekenhuis.

Avontuur

Het was een avontuurlijke week kan ik je wel vertellen. Inmiddels is alles geland en zijn we weer een aantal dagen verder. Ze doet het zo goed dat ze morgen hopelijk weer naar school mag. We zijn zo enorm trots op haar! Want voor haar was het wel heel heftig gelukkig kan ze er goed over praten en geniet ze van alle kaartjes en ballonnen die ze heeft gekregen en natuurlijk van alle knuffels en aandacht.