Ik herinner me vroeger nog met mijn eigen zusje. We konden niet met elkaar, maar ook niet zonder. Ik herken het gedrag van mijn dochters, het zijn echte zusjes. Alleen gaat het er bij ons soms net iets anders aan toe.

Onderdrukken

De oudste is vaak overheersend, ze domineert erop los. Als het haar niet aanstaat, dan gebeurt het niet. Herken je dat? Hoe vaak ik mezelf hoor praten. Ze bemoedert de jongste en vertelt wat ze moet doen. Ze gunt haar zusje niets. Zit de jongste te spelen met de Playmobil, dan kan ze maken dat ze vertrekt.

Prikkel

Laatst was de oudste zo overprikkeld door de goede zin en het zingen van de jongste, dat ze helemaal door het lint ging. Ik zie haar op haar zusje aflopen met geheven hand. Ik schrok ervan. Opmerkingen als “ga maar onder een auto liggen, dan zijn we van je af” vliegen hier regelmatig door de woonkamer. De jongste is een grote prikkel voor de oudste.

Maar ik hou wel van haar

Als je haar vraagt of ze haar zusje echt kwijt wil, vertelt ze dat ze van haar zusje houdt. Maar dat ze irritant is en veel herrie maakt. Ik begrijp haar wel. Ik kan me voorstellen dat als je uit school komt en een dag hebt moeten leren dat het teveel wordt. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat wij haar zusje elke dag wegbrengen. Ze zal toch moeten leren dat ze er altijd zal zijn.

Veiligheid

Ik durf ze niet heel veel alleen te laten. Een zondagochtend uitslapen gaat vaak redelijk. Maar zodra ze samen gaan spelen gaat het fout. Noem me een loedermoeder, maar op zaterdag en zondagochtend zet ik de tablet in voor beiden. Zo kunnen wij een beetje bijtanken. Soms is dat erg hard nodig.

Uit elkaar

Op een aantal woensdagmiddagen en zaterdagen is de oudste niet thuis maar bij een dagvoorziening. Dit geeft dan rust, niet alleen voor haar jongere zusje. In het begin vond ik het heel erg moeilijk om eraan toe te geven dat ik het zelf ook fijn vind. Maar meestal ga ik op de momenten dat ze er niet is iets doen met haar zusje.

Opbloeien

Op de momenten dat ik met haar jongere zusje op pad ga, zie ik haar opbloeien. Ze wordt dan zo vrolijk en begint te kletsen. Ze vindt haar rust. Ik merk ook dat het heel hard nodig is deze momentjes. Je merkt vaak dat ze toch onderdrukt wordt. En wij beseffen ons maar al te goed dat we haar niet moeten vergeten.