En daar ga je, na een periode je zo groot gehouden te hebben. De woorden van de huisarts denderen keihard binnen. “Ja, je hebt een burn-out. Je bent al aan het werk maar het lijkt me goed als je aan jezelf gaat denken.”

En nu?

Het eerste wat ik me afvraag: En nu?  Ik heb geen idee waar ik beginnen moet. Er ligt zoveel op mijn bordje. De diagnose van mijn bijzondere meisje komt dichterbij. Mijn hoofd zit zo enorm vol door alles. Het is zomervakantie, er is zo weinig structuur. Het is een tegenvaller dat we niet op vakantie kunnen. De dagjes weg die ik gepland had, gingen niet door vanwege de hittegolf.

Binnenvetter

Ik ben een enorme binnenvetter. Ik zorg heel graag voor anderen en probeer de hele wereld te dragen. Maar dat kan ik niet meer. Ik moet mijn masker af zetten. Ik moet laten zien hoe ik me voel en het vertellen als het me niet lekker zit. Hulp vragen. En dat is moeilijk als je dat nooit gedaan hebt. Maar het is gewoon op.

Werk

Ik was al die tijd nog aan het werk. Een aantal weken geleden ging ik minder werken. En maandag moet ik naar de bedrijfsarts, die mee gaat kijken. Ik heb zelf wel met mijn psychologe een plan van aanpak gemaakt. Rust, even niks. Werken aan mezelf. Een dag planning met veel ontspanning. Ik vond het werk altijd mijn ontspanning. En het daar aanwezig zijn is het ook. Maar als je fouten gaat maken omdat je eigen hoofd zo vol zit. Tja, dat is niet goed. Vooral niet in mijn werkveld. Ik snap nu hoe mijn dochter zich voelt. Dit volle hoofd, dat overlopen het is niet fijn.

Boos

Vaak ben ik boos, om niks op haar en mijn andere dochtertje. Er is altijd wel iets om boos over te zijn deze vakantie. Ze blijven aan het zaniken op elkaar. Gunnen elkaar niks, het feit dat de structuur mist en het te warm was om jezelf op te pakken was te veel. Zwembad in, zwembad uit en elke nacht slecht slapen.

Veranderen

Ik maakte de keuze dat ik hier sterker uit wil komen.  Ik ben kapot moe, maar voel naast de tranen die ik laat en het verdriet wat ik voel een vonkje strijdlust. Om te veranderen, een beter mens te worden, sterker, krachtiger, maar ook een mens wat hulp durft te vragen. Ik kan het niet alleen dat is een feit.

Diagnose

De officiële diagnose duurt nog een aantal weekjes, maar uit de vragenlijsten komt autisme (Asperger), ADHD en een angststoornis naar voor. We krijgen pittige vragen op ons afgevuurd, kunnen jullie het als ouders wel aan? En zien jullie niet juist alles negatief? Nou is dat met een burn-out heel lastig om dingen juist heel positief te zien. Maar toch tegenover mijn bijzondere meisje heb ik niet het gevoel dat ik de situatie negatief aanga. Ik ben blij als ze weer naar school gaat, ondanks de opvang die we hadden deze vakantie is het niet gemakkelijk geweest. Maar toch probeer ik elke dag te genieten van de mooie dingen die ik met haar meemaak. De kinderen houden me op de been.

En die diagnose? Nou dat zien we wel. We weten nu in ieder geval dat we niet bang hoeven te zijn dat er niet naar ons geluisterd wordt. En dat er niets uitkomt. Het moet nu alleen nog afgerond worden en op papier worden gezet.