En daar kwam de eerste hele heftige driftbui. De eerste driftbui waar iets het flink moest ontgelden, er ging iets stuk. Zelf was ik een dagje weg met de jongste dochter. Ze had een dagje weg verdiend en het voelde niet lekker om weg te gaan. Ze claimt me tegenwoordig enorm en dat begin ik ook zelf te voelen. Ik kan haar steeds moeilijker loslaten.

Telefoontje

Ik krijg een berichtje van mijn vader of hij even kan bellen. Ik raak meteen in paniek. Bij zulke berichtjes ben ik bang dat iets ernstigs aan de hand is. Dat is er in een bepaalde zin ook wel. Ze had een hele zware dag, doordat ik een dagje weg was met haar zusje. Ik had me er een  beetje overheen gezet en probeerde zelf te genieten. Gelukkig is dit ook gelukt. Soms kwam er een vlaag van paniek, waarbij ik me schuldig voelde. Maar na wat ompraten door hele lieve vriendinnen ben ik gegaan. Met de woorden “Je verdient het om ook met je jongste te genieten”, ging ik weg in de ochtend.

Driftbui

Zoals ik al eerder vertelde gaat het niet goed op school. Ze zit niet lekker in haar vel. Maar thuis houden is heel moeilijk, omdat ik dan bij haar thuis ben en ze dan nog meer claimend gedrag gaat krijgen. Dit gebeurt in de vakanties en na veel gesprekken hebben we met school besloten om zoveel mogelijk alles door te laten gaan. We gaan nu wel heroverwegen met onze autismespecialist om uren anders in te gaan zetten, zodat ze misschien toch wat meer thuis kan wachten. Wellicht met de nieuwe school bespreken of ze op de dagen dat ik thuis ben al stoeltje kan gaan passen om nog meer van deze buien te voorkomen.

Verandering

Ik kreeg tijdens mijn dagje weg een appje dat mijn moeder een extra dienst moest draaien. Ze zou bij haar blijven tot ik terug kwam. Helaas lukte dat niet. We moesten alles gaan omgooien. Ik regelde van een afstand dat ze naar een vriendin kon en ze verheugde zich er zo op. Vervolgens ging het fout nadat ze haar hoofd stootte en er iets van haar gedrag gezegd werd. Ze werd na onterecht schelden naar de gang gestuurd. Ze had een speelgoedtelefoon vast en gooide deze zo richting een glazen raam. Helaas kon die dat niet goed hebben.

Thuis

Thuis was er niets aan de hand, ik kreeg pas de dag erna een telefoontje. Mijn vader kreeg de credits van mijn vangnet dat het goed was dat hij het de dag erna vertelde. Zodat ik toch mijn dag prettig had af kunnen sluiten zonder zorgen. Want een dag zonder zorgen was iets wat ik nodig had. Vraag me niet hoe ik me nu voel… maar ergens ben ik heel blij dat ik het nog niet wist. Want ik heb genoten met de jongste. Niet wetende wat er thuis allemaal gebeurde.

Leren

En dan moet je gaan uitleggen dat het niet goed is. Gelukkig kon ik vanochtend even overleggen met onze coach die ik enorm dankbaar ben. Ze troostte mij en nam met me alle stappen door. Ik verwachtte ooit wel een driftbui met schade, maar nu al? Nee, dat had ik niet verwacht. We kwamen met het plan om haar uit haar eigen portemonnee een bosje bloemetjes te halen en broodjes, zodat ze beseft dat ze het zelf mee op moet lossen en het haar centjes kost. Ze is daar erg mee bezig en heel bewust van geld. Gelukkig is er niemand boos en snapt iedereen haar bui. Maar de situatie maakt me wel even heel verdrietig. Voor het eerst ging er doelgericht iets stuk. Even een flinke klap voor mij. Gelukkig kan ik het delen in een blog, en krijg ik veel troostende woorden. Dank je wel.