Jaaaa, weekend, oh nee… toch niet. Een weekend om uit te rusten, lekker in de pyjama op de bank te zitten. Het zit er helaas niet in. Waarom? Wij hebben twee dochters, twee zusjes. En dat is haat en nijd.

Zondagmorgen

Je zou denken als je dochters 4 en 6 zijn dat ze zelf naar beneden kunnen, de tv aanzetten of de tablet pakken en je lekker even laten uitslapen. Helaas het is een illusie hier in huis. Althans 9 van de 10 keer. Vaak zitten we op zondag morgen als een politieagent bij ze op de bank.

Langer opblijven

Ik lig door de week rond 22.00 uur in bed. Door vermoeidheid ben ik niet veel waard na die tijd. Op tijd naar bed en op tijd wakker. Langer opblijven op een vrijdag of zaterdag doe ik zelden. Wetend dat ze ook in het weekend om half 7 wakker zijn. Door de weeks is het altijd een ramp om ze uit bed te krijgen en in het weekend doen ze het vanzelf. Ik gok dat je dit wel herkent.

Terug naar zondagmorgen

Enfin, terug naar zondagmorgen. Ik hoor ze dan naar beneden gaan, maar binnen 10 minuten hoor ik de oudste (met ass) tegen de jongste. Goh, ik hoor mezelf praten. “Doe het rolluik eens open, ga zitten, zet het geluid van de iPad zachter”. Maar de jongste laat zich dat alleen maar door mij of mijn partner zeggen. Dus die vliegt er vol tegenin, waarop een gegil en geschreeuw volgt. Dan raakt de eerste in tranen en hoor ik de woorden “Ik ga het tegen mama zeggen”. In de tussentijd vloek ik wat en sta op, of ik pak mijn telefoon en beeldbel naar beneden. Geef een flinke waarschuwing en draai me om. Helaas wordt dit niks meer. Moe sta ik op en ga naar beneden, pislink. En zo begint meestal mijn zondagochtend.

Moederen

De oudste moedert de jongste enorm. Terwijl die steeds meer voor zichzelf opkomt. Daar ben ik allang blij mee. Maar geloof me, ze laten elkaar echt nog geen 10 minuten met rust.  Praten op zeurtoon, elkaar niks gunnen, elkaar overprikkelen. Laatst stond ik aan de deur toen de oudste van de opvang terugkwam. Ik stond nog geen twee minuutjes te luisteren hoe het ging. Ik kreeg de opmerking “Ga maar naar binnen, want volgens mij gaat het niet goed.”

Sla dan maar een keer

Soms ben ik het zo beu, dan zet ik ze tegenover elkaar na alle dreigementen over en weer. “Zo sla elkaar maar een keer dan.” Dan trekken ze wel terug. We hebben alles al geprobeerd, de ene in de ene hoek van de woonkamer en de andere aan de andere kant. En zelfs dan hoor je de opmerkingen over en weer vliegen.

Uit elkaar

De dagen en momenten dat ze afzonderlijk van elkaar zijn dan hebben wij rust. Ik geniet dan ook met volle teugen van deze momentjes. Laatst vroeg ik waarom dat ze zo tegen elkaar doen, maar geen van beiden kan me een antwoord geven. En de oudste geeft ook aan dat ze wil dat de jongste haar lief vindt en van haar houdt. Maar dat ze zorgt dat het heel rommelig is in haar hoofd. En dan wordt ze weer heel druk. Ze kan het prachtig omschrijven, maar werken aan oplossingen is nog erg moeilijk.

Dus uitslapen, dat is er hier helaas nog niet echt bij. Om de beurt mogen we een keer wat langer blijven liggen.

Hoe gaat dat bij jullie? Heb je tips? Deel ze zeker met me! Hier word ik helemaal tureluurs van!