Een bezoekje aan het ziekenhuis

Als je onze jongste dochter ziet, dan zie je een vrolijke kleuter, maar ze is heel bleekjes en heeft donkere kringen onder haar ogen. Al vele opmerkingen kregen we, ze lijkt wel ziek. Heeft ze iets dat ze er zo uitziet? We gingen via de huisarts naar het ziekenhuis.

KNO-arts

We gingen twee jaar geleden daarvoor met haar naar de KNO-arts, hem viel het ook op, dus daar werd bloed afgenomen. Haar amandelen waren heel dik en het advies was om even aan te kijken en dan over een jaar opnieuw te kijken. Als het dan niet veranderde dan was toch het advies om de amandelen eruit te halen. Het bloed liet niets zien dus voor dat moment was het afwachten.

Operatie keelamandelen

Een jaar later hebben we toch een nieuwe afspraak gemaakt, eerst via de huisarts voor een verwijzing. Een andere KNO-arts maar het antwoord bleef hetzelfde. Amandelen eruit. We lieten de meiden op dezelfde dag opereren. Helaas ging het niet zoals het hoorde. De jongste had een langdurige slagaderlijke bloeding en moest terug naar het ziekenhuis waar ze met spoed opnieuw geopereerd werd. Dit heeft zoveel impact op haar gehad.

We kregen de uitleg dat kinderen het wel meekrijgen maar er uiteindelijk niet veel last van zouden hebben. Helaas blijkt dit niet te kloppen voor haar. Ze is zo angstig en bang voor alles wat met dokter en ziekenhuis te maken heeft. Gelukkig liep alles goed af maar de schrik zat er wel goed in.

Verwijzing kinderarts

Zo waren we inmiddels vier jaar verder en ze blijft heel bleek en grauwe kringen onder de ogen houden. We zijn een paar weken geleden doorgestuurd naar de kinderarts om mee te kijken. Ook omdat ze zo moe is, ik hoef haar maar in bed te leggen en binnen vijf minuten is ze vertrokken. Ze is heel onrustig in haar slaap. Er werd opnieuw bloed geprikt. Wederom weer een hele heftige ervaring maar wel nodig. We laten nooit onnodige onderzoeken doen. Maar er waren wat mogelijke diagnoses die ze erg graag wilde uitsluiten.

Diagnose

Er kwam gelukkig niets uit, er is geen verklaring voor het moe zijn, en haar bleke snoetje. Ze had wat weinig antistoffen voor gluten. Maar we hoefden geen dieet te gaan toepassen.  Het advies was wel om met de gemeente in gesprek te gaan om te kijken of ze iets kunnen betekenen voor haar op sociaal en psychisch gebied. Ze staat erg onder druk door de situatie rondom de oudste. Ze cijfert zichzelf vaak weg, maar zorgt ook voor haar grote zus. Vaak is ze de prikkel van de oudste en dan wordt ze aan de kant gevaagd. We doen er natuurlijk alles aan om dit te voorkomen maar helaas lukt dat niet altijd.

We moeten nu afwachten wat de gezinscoach gaat zeggen, zodat we haar kunnen gaan helpen om te leren omgaan met het gedrag van haar zusje, dat ze meer zelfvertrouwen gaat krijgen. Maar ook dat ze gaat leren verwerken wat er afgelopen jaar in het ziekenhuis is gebeurd.