En dan breek je, op een avond met familie van wie je onvoorwaardelijk houdt. Mijn dochtertje stuitert. Oef, wat is ze druk. Ik probeer haar rustig te krijgen, maar het lukt me niet. Ik voel mezelf steeds kleiner worden. Ik praat met haar, neem haar apart, knuffel haar, word boos. Niets werkt, ze stuitert de woonkamer rond, is druk aan tafel.

Stop daar eens mee

Ik hoor meerdere personen zeggen, ‘nou doe eens rustig’ en ‘stop daar eens mee’. Een uur, anderhalf uur hou ik het vol, ik wil gaan afruimen en hoor weer iemand anders zeggen dat ze nu eens rustig moet gaan doen. Ik voel de tranen achter mijn ogen prikken en loop weg. Ik kon het gewoon even niet meer aan.

Ik snap iedereen wel, ze was druk, het was allemaal spannend en gezellig en de familie die er was, daar is ze dol op. Maar het deed me zoveel pijn, wat precies? Dat anderen en ik het haar zo vaak moesten vragen, dat het niet tot haar doordrong dat de herrie die ze maakte te veel geluid was voor iedereen. Ik weet me dan (nog) geen houding te geven. Ik was toen het liefste naar huis gegaan, de rust opzoekend met haar.

Begrip

Ik ben wel heel lief opgevangen door iemand die me enorm goed begrijpt, alle woorden die mij gezegd werden waren zo logisch en gelukkig drongen ze goed tot me door. Soms moet een ander er wat van zeggen. Het is ook zo moeilijk dat ze het zelf nog niet allemaal begrijpt. Maar ook daar kom ik doorheen. Ik ben die iemand enorm dankbaar en had het even heel hard nodig.

De dagen daarvoor waren ook al zo pittig, de dag van het kerstspel op school was de ergste. Ze was zo boos dat ze een jurkje aan moest en niet haar slobbertrui aan mocht met spijkerbroek. Boos dat haar haren anders zaten dan normaal, boos dat haar tand eruit ging. Alles was te veel. Tussendoor kwam de pedagogisch medewerkster nog langs. Dochterlief had ook weer een enorme terugval met eten. We waren weer terug bij af. Gelukkig konden we onze praat even kwijt en hebben we besloten om even alles op zijn beloop te laten. Als de school weer begint, starten we na de eerste week weer met de therapie om haar aan het eten te krijgen. Voor nu proberen we haar zoveel mogelijk te helpen door de rust te bewaren.

Ik ben dol op feestdagen en geniet met volle teugen maar ik ben stiekem ook wel blij als alles weer normaal is en de rust weer wat wederkeert.