Vorig jaar zomer kwam ik mezelf behoorlijk tegen. Ik ging de strijd aan, een heftige strijd als ik terugkijk. Inmiddels ben ik weer bijna volledig terug aan het werk. Ik kan oprecht zeggen dat het beter met me gaat. Maar dat het helemaal goed gaat, dat kan ik nog niet volmondig toegeven.

Situatie

De situatie rondom me heen groeide me boven het hoofd. De zorg voor mijn gezin werd zo groot. Er moesten heel veel ballen hoog gehouden worden. Zo moet er veel geregeld worden voor mijn bijzonder meisje, maar ook voor haar zusje. We hadden driftbuien, en slechte dagen. Ondanks dat we een aantal vangnetten hadden.

Stapje voor stapje

Ik begon aan een herstel, stapje voor stapje en vallen en opstaan. Ik leerde weer voor mezelf kiezen en daarbij ook voor mijn gezin. Ik kies nu weer voor ons en mijn eigen geluk. Ik heb weer zin in dingen zoals dagjes weg en het voorjaar. Ik vind het weer leuk om met de meisjes naar buiten te gaan. En ook vond ik mezelf weer terug in mijn werk. Ik was kwijt waarom ik het leuk vond. En inmiddels weet ik dat weer.

Eindbestemming

De eindbestemming is bekend. Maar hij is nog niet in zicht. Ik heb tijdens mijn burn-out angsten gekregen. Deze zijn nog steeds aanwezig. Gelukkig al veel minder. Maar hier ben ik nog volop mee bezig. Ook situaties die emotioneel zijn vind ik nog pittig. Ik merk dat mijn tranen nog dichtbij zitten. Als er iets gebeurt thuis of op het werk. Ik hoef niet te huilen, maar ze prikken wel achter mijn ogen.

Zorgen

Mijn zorgen zijn anders, ze zijn er wel en ze zullen ook blijven. Maar ik heb geleerd toe te geven aan het feit dat alles op z’n pootjes terecht komt. Ook voor ons bijzonder meisje en mijn andere prachtige dochter. Maar ook voor mijn man en mij. Er moeten keuzes gemaakt worden en stappen gezet worden die niet gemakkelijk zijn. Maar we komen er wel, daar heb ik vertrouwen in. Ik lach weer en ik geniet weer. En heb weer nieuwe energie voor mijn prachtige gezinnetje!