Begrijp me niet verkeerd, ik ben dol op mijn gezin. Ik hou van ze met heel mijn hart. Maar de laatste tijd heb ik het nodig om af en toe mijn vleugels uit te slaan. De deur thuis achter me dicht te trekken om zelf even op te laden.
Dol op een feestje
Voor ik kinderen kreeg was ik vaak weg, mijn partner houdt niet van sociale verplichtingen, maar ik ben dol op een feestje of een verjaardag. Ook ging ik regelmatig met vriendinnen wat leuks doen. Gewoon een wijntje drinken of een keer een hapje eten. Afgelopen jaren is dat veel minder geworden. De kinderen hebben je nodig, je financiële situatie wordt heel anders met kinderen. Maar ook het aantal uren dat je weg kan tikken in je slaap. We sliepen zelfs in de weekenden al om tien uur in s ’avonds, omdat we wisten dat in de ochtend tussen zes en zeven uur de kids alweer wakker waren.
Wijntje en knabbeltje
Af en toe werd er wel eens een avondje weg gepland. Een avondje bij een vriendin op de bank met een wijntje en knabbeltje, we verruilden de ene bank voor de andere en twee weken later deden we dat andersom. Met de opmerking:” Ik maak het niet te laat vanavond hoor”. Drie glazen wijn en je had alweer pret voor tien!
Maar zo zag mijn sociale leven er grotendeels uit. In de tussentijd zijn de kinderen wat ouder. En wat zelfstandiger. Ik kan met een gerust hart de deur achter me dichttrekken als papa met ze thuis is. Eerder trok ik de deur ook wel vaker dicht, maar dat gaf vaak boze buien en frustraties bij mijn bijzondere meisje. Ze kon vaak met papa niet tot oplossingen komen of kon de reactie van papa niet verwerken. Die is wat korter dan die van mij, ik ben wat milder en mijn stem klinkt vaak rustiger en liever.
Tijd voor mama
De laatste tijd is dat wat duidelijker, papa is wat minder lang van stof en vertelt met een andere toon wat er van de kinderen verwacht wordt. Papa heeft geleerd er een feestje van te maken als mama weg is in het weekend. Voor mijn gevoel een stukje makkelijker om de deur achter me dicht te trekken en plezier op te zoeken. Afgelopen maanden was ik er weer eens uit met een vriendin een lekker hapje eten. Hadden mijn man en ik datenight en hadden we een oppas. En een aantal weken geleden was ik bij een jubileumfeestje en maakte het half 3 in de nacht. Iets wat voor mij misschien wel 9 jaar geleden was. Ik ga vaak toch op tijd naar huis, wetend dat ik in de ochtend toch genoeg moest doen.
Het geeft me rust dat ik de deur uit kan en weet dat het goed gaat. Ik laad mezelf op door af en toe iets te doen wat ik erg leuk vind. En dat reflecteer ik weer terug naar mijn gezin. Zo ziet mijn man dat ik voor mezelf zorg, mijn dochters zien me vrolijker en we dansen regelmatig door de woonkamer. En geloof me er zijn genoeg avonden dat ik geen puf meer heb, dat de dag te druk of te pittig was. En dan kies ik er ook lekker voor om op de bank te ploffen of in bed te gaan liggen en een serie te kijken.
Hoe is dat bij jou? Hoe maak jij tijd en ruimte voor jezelf binnen je gezin?
Geef een reactie