Ben ik soms te beschermend? Ik vraag het me vaak genoeg af. Ik vind het moeilijk om mijn bijzondere meisje los te laten. Ik doe het wel, maar niet altijd met een goed gevoel. Herken je dat? Ik hoop altijd maar dat ze er niet teveel van meekrijgt.
Kwetsbaar
Ik merk dat ze heel kwetsbaar is, heel snel is iets teveel. Vaak door alle prikkels. En ik probeer zo goed als het kan alle prikkels bij voorbaat uit de weg te gaan. Rust in huis, een planbord. Aankondigen wat we gaan doen. Een opdracht tegelijk. Als ik iets vertel in etappes. Maar soms voelt het alsof ik te beschermend ben.
Goed
Ik weet wel dat het goed is wat ik doe. Ik merk het aan haar. Maar ik wil haar ook klaarstomen voor een wereld waar ze in moet leven. Als ze straks naar de middelbare school gaat, misschien moet ze dan wel naar het regulier. Waar nu overal picto’s hangen en er structuur is, kan straks als een kaarthuis in elkaar vallen.
Vechten
Ik vecht voor haar, ze merkt het niet, ze ziet het niet. Maar ik doe het wel. Alle keuzes die we maken, alle stappen die wij zetten. Dat doen wij voor haar, ons bijzondere meisje. En natuurlijk voor haar zusje, want die is zeker net zo belangrijk! Ik hoop altijd maar dat de juiste keuzes gemaakt worden en dat we de juiste stappen zetten.
Onzeker
Ik voel me vaak zo onzeker en kwetsbaar, ik ben emotioneel. En dat maakt het niet gemakkelijker. Vaak wordt er gesnauwd of ben je niet goed genoeg. Vooral papa vangt vele klappen op. Ik sus, bemiddel en help. Maar voor hem is het niet gemakkelijk. Wat dan vaak weer bij mij terugkomt. Ik merk dan dat je weer onzeker wordt. En die cirkel blijft.
Begrijpen
Ik vind het fijn dat ze meer begrijpt nu ze ouder wordt. En voor mij wordt het steeds gemakkelijker om met haar om te gaan. Kort, bondig, niet te veel informatie. Een riedeltje wat ik steeds afspeel in mijn hoofd. Ik doe zo mijn best overal. Maar ik merk wel dat ik dan vaak mezelf niet ben, die vrolijke stuiterende spring in het veld. Ik verlies mezelf. Het gaat wel beter, en ik begin te wennen aan mijn nieuwe ik. Maar de onzekere ik is er ook nog. En ik weet dat ik het goed doe, maar af en toe horen dat je het goed doet is ook fijn. Hopelijk gaat onze hulpverlener dat nog snappen. Gelukkig doen de meeste het wel. Maar nog niet allemaal. Maar voor nu, blijf ik zo doorgaan.
Geef een reactie