Als je mijn dochter vraagt wat ze later wil worden, dan geeft ze als antwoord dat ze een jongen wil worden. Ze is daar heel stellig in en waarom? Ze wil politieagent worden (bij voorkeur in spijkerbroek). In haar beleving moet ze daarvoor een jongen zijn, want meisjes kunnen toch geen politieagent worden Dit is een oude blog die ik graag met jullie wil delen.

Mama weet raad

Wat doe je dan als mama? Nou, ik wil haar daar natuurlijk in helpen! Het mapje in haar hoofd is zo ingericht dat het er niet in kan dat er ook vrouwelijke agenten zijn. Ik stuurde daarom een berichtje naar het politiebureau hier in de buurt met de vraag en een beetje uitleg of we niet een keer een vrouwelijke agente mochten ontmoeten. We kregen al snel een berichtje terug van een vrouwelijke agente die me in de avond belde om een afspraak te maken, en wat voor een!

Eigenlijk zouden ze naar ons thuis komen, maar toen kwam de vraag of we het leuk vonden om naar het bureau te komen? Als het mogelijk was, konden we dan ook de cellen zien. De keuze was snel gemaakt, naar het bureau! Ik meende dat ze het allemaal niet zo mee kreeg maar ondertussen kreeg ze het allemaal heel goed mee. Waar ik dacht dat ze niet wist wat er op de planning stond, wist ze het dus juist wel!

De dag zelf

En toen was het zaterdag, ik kreeg ‘s morgens het telefoontje zodat ik haar toch kon voorbereiden op wat komen ging. Ik vertelde wat we gingen doen: “Mama gaan we naar de politie?” was haar eerste vraag. Goh, toen kwam ik er dus achter dat ze het allemaal goed gehoord had. Nadat we haar zusje weggebracht hadden, reden we door naar het bureau. De agente was net even weg, dus hebben we even gewacht tot ze terug was.

En daar kwam de agente, het gezichtje van mijn dochtertje was onbetaalbaar, ze gaf een handje en daar kwam nog een andere agente aan. We gingen naar buiten waar ze naar de politieauto mocht, erin durfde ze niet direct, alle lampjes werden bekeken en er werd gepraat via de radio. De sirenes gingen toch maar niet aan, niet zo gek natuurlijk want het was allemaal al spannend genoeg!

Op het politiebureau

Nadat de politieauto uitvoerig bekeken was, mocht ze mee naar binnen waar de politie motoren staan. Ze had haar eigen Playmobil uitvoering meegenomen, die was toch wel iets kleiner dan het echte model. En dan ook nog op een motor mogen zitten. Dat is toch wel heel bijzonder. Na een aantal vraagjes waar alles voor was gingen we naar de laatste stop, de cellen. En wauw wat was dat indrukwekkend. “Zitten hier ook echt boeven?” vroeg ze. Toen het antwoord “ja” was,  werd ze wel heel nieuwsgierig!

Na de uitleg dat we geen echte boeven mochten zien (bij een boef denkt zij aan de boef van Playmobil die gelukkig niet heel gevaarlijk is) vond ze het goed om gewoon de cellen te zien. We zagen tijdelijke cellen, de isolatiecel en een cel waar iemand langer kan blijven. Toen mochten we nog door het detectiepoortje en mocht ze mama de handboeien omdoen. Wat een indrukken allemaal! Ze werd steeds stiller en was enorm onder de indruk.|

Geweldig avontuur

Nadat we terug waren bij de ingang stond de politieauto er nog. Die was toch ook wel heel erg leuk en nadat de zwaailichten aan en uit gedaan werden was het tijd voor de agentes om weer verder te gaan. We kwamen bij opa en oma en alles werd verteld. Een foto werd uitgeprint om maandag mee naar school te nemen, want dit was wel heel erg bijzonder. En dan nu de vraag wat ze worden wil later? Politieagent natuurlijk, nog steeds het liefst in spijkerbroek. Ze is er nog niet helemaal uit of ze dan een meisjesagent wil worden. Het maakte wel enorme indruk dat er ook vrouwelijke agenten zijn. Voor Tessa een hele spannende dag om nooit te vergeten!

En mama? Ik heb genoten en ben de politie enorm dankbaar voor wat ze gedaan hebben. En stiekem vond ik het zelf ook wel heel gaaf om het allemaal een keer gezien te hebben.