Home sweet home

Wat gebeurde er veel afgelopen maanden. Begin van het jaar een heftige keuze gemaakt. Maar gelukkig kan ik na 9 maanden zeggen home sweet home. Samen met de meiden heb ik mijn eigen plekje. Ons eigen huisje.

Help

Hoe ga je dat doen, je maakt een keuze, een hele grote keuze. Je moet het de kinderen gaan vertellen. Dan op zoek naar een eigen woonruimte. Maar dat is in deze tijd niet even gedaan. 9 maanden woonde we samen in het huis wat we 12 jaar geleden gekocht hebben. Gelukkig ging dat goed. Samen maakte we er het beste van. We praatte, zorgde voor de kinderen en boden ze een thuis.

Eind augustus kwam het verlossende telefoontje van de woningbouw, ik mocht komen kijken naar een eengezinswoning. En toen ging alles in een sneltrein vaart. Verven, klussen en op de automatische piloot doorgaan. Maar wat is het mooi geworden. Een gewaagde groene kleur in de woonkamer, en de kamer van de oudste een donkerblauw kleurtje en van de jongste een lavendel kleur. Stukje bij beetje worde het echte slaapkamers.

Hulp

Gelukkig kreeg ik van veel kanten hulp en merkte ik hoe sterk ik ben geworden de afgelopen tijd. Het groeide me boven mijn hoofd. Maar uit onverwachte hoeken kwam hulp. Vrienden en vriendinnen die me hielpen met verhuizen, familie die spontaan kwamen helpen. Wat een genot om dat te zien. Waar ik soms dacht oh jeej wat moet ik nu, kwam er hulp uit een onverwachte hoek om me weer te laten landen. Ik heb gisteren zelfs mijn eerst gat in de muur geboord.

Spanning

Er zit veel spanning voor de meiden, een nieuw plekje, een nieuw huis en hun ouders die uit elkaar zijn. Ik geef ze een thuis met veel warmte en liefde. Mijn lontje groeit weer langer en kan weer meer hebben. Hierdoor voelen ze zich veilig en geliefd. We groeien samen als gezin. Een onbeschrijfelijk gevoel van liefde. Ik vecht voor ze, maakte keuzes voor hun toekomst. Als ik er goed aan ben dan zijn zij dat ook. Hoe moeilijk sommige keuzes ook zijn.

Maar eindelijk kan ik zeggen home sweet home.